گاهی پدر و مادر با افعال و اعمالی که به نظرشان خوب هست ما را از مسیرهایی که به قرب حق می رساند باز می دارند تا آن عمل به بدن مادی ما ضرری نزند در حالی که باعث دور شدن از قرب الهی می شود . یکی از این موارد را می توان در قضیه ایی که یکی از شاگردان میرزا جواد آقا ملکی نقل کردند ببینیم :
آن وقت ها که جوان بودم صبح ها برای نماز صبح به حرم مطهر حضرت معصومه (سلام الله علیها)مشرف می شدم .
یک روز صبح که مشرف شدم دیدم در حرم را هنوز باز نکرده اند . مرحوم آقا میرزا جواد آقا ملکی تبریزی آنجا قدم می زند.
چون مرا دید اظهار لطف کرد و فرمود : بگو ببینم شما شبها کی پا می شی ؟
گفتم : آقا ! پا نمی شوم اگر هم یک موقعی برخیزم یک ربع ، نیم ساعت مانده به اذان ، پا می شوم
گفت نه . خوب نیست ! در تابستان دو ساعت مانده به صبح ، در زمستان چهار ساعت مانده به صبح برخیزید.
خدمتشان عرض کردم : آقا پدر و مادرم اجازه نمی دهند که زود برخیزم . می گویند ضعیف می شوی،(لاغر می شوی) و صدمه می خوری ، از خواب باز نمان .
فرمود : هر طور شده آنها را راضی کن ، بگو الان یک عده هستند در مجلس اُنس حقند ! شما راضی می شوید من از آنها باز بمانم ؟
کلمات کلیدی:
ساخته شده توسط Rodrigo ترجمه شده
به پارسی بلاگ توسط تیم پارسی بلاگ.
